In vier stappen weer dichter bij elkaar
“Als het gevaarlijk is dat je van elkaar verschilt, dan is niemand veilig.”
Een veelzeggende uitspraak van mijn Amerikaanse collega Pat Love. Hoe vaak gebeurt het niet dat de verschillen, die tijdens de periode van verliefdheid aantrekkelijk waren, later strijd opleveren? De relatie wordt gezien als een probleem dat moet worden opgelost. Heel anders wordt het als je het gaat zien als een avontuur dat je aan kunt gaan. Dat is al de eerste stap.
Stap 1
Je relatie is geen probleem dat moet worden opgelost, maar een avontuur dat je aan kunt gaan.
In het begin van een relatie is het heerlijk om volledig bij de ander te zijn. Je stelt je helemaal open en ervaart symbiose: “Het is alsof we elkaar al jaren kennen. We begrijpen elkaar zonder woorden. We maken elkaars zinnen af.”
Gevoelens van eenzaamheid en onvolledigheid vallen weg. Je voelt je één met elkaar. Alle onvervulde wensen worden vervuld. Je bent in je volledigheid/essentie.
En dan raakt de ruimte tussen jullie vertroebeld, omdat we nu eenmaal mens zijn.
Ontmoetingen met elkaar worden pijnlijker. Je houdt elkaar meer op afstand. Je ziet elkaars verschillen als de oorzaak van de verbreking van de symbiose.
Dit is het moment waar het avontuur begint en je een bewuste keuze kunt maken om nieuwsgierig te blijven naar je partner. Als je hiervoor kiest creëer je een klimaat van veiligheid waarin je jezelf en je partner ontdekt in zijn/haar volledigheid en levendigheid.
Stap 2
De taal van verbinding. Van ‘Wat ik niet wil’ naar: ‘Wat ik wel wil’
“Hoe ziet de toekomst van je dromen eruit?” is vaak mijn eerste vraag als een stel bij mij komt. Het gebeurt dan regelmatig dat ze me beiden verward aankijken. Hier hadden ze niet op gerekend. Ze kwamen binnen met het idee dat ze over hun problemen mochten praten in de hoop dat ik de oplossing zou bieden.
Richten op problemen, dat is waarop onze hersenen zijn geprogrammeerd. Dit doen we om ons te beschermen. Dat geeft echter niet altijd het gewenst resultaat. In plaats van verbinding kan er juist verwijdering ontstaan. Een voorbeeld: “Je doet altijd je eigen zin en houdt nooit rekening met mij.” Of – in de taal van verbinding waarin je je verlangen uitspreekt – : “In de toekomst van mijn dromen hebben we iedere dag een moment van contact, zoals een knuffel, samen ontbijten of avondeten. En gaan we ieder jaar vier weken samen op reis naar alle plekken die we zo graag nog willen zien.”Door ons de taal van verbinding eigen te maken kunnen we weer veilig met elkaar communiceren en steeds weer die verbondenheid van het begin van de relatie oproepen en voelen.
Stap 3
Wat houdt je tegen om je levendigheid te ervaren?
Nadat een stel contact heeft gemaakt met hun verlangens en deze heeft uitgesproken, ga ik samen met hen op onderzoek naar wat hun levendigheid in de weg staat. Het kan niet anders dan dat op zo’n moment, door het uitspreken van verlangens, de pijn van de afwezigheid ervan naar boven komt. Dit is de pijn die laat zien dat we ons zo sterk hebben aangepast dat we het contact met onze levendigheid zijn verloren.
Dat we ons in het leven aanpassen is noodzakelijk, het helpt om te overleven. Naarmate we ouder worden, en er steeds meer van ons verwacht wordt, gebruiken we deze aanpassing steeds vaker. Dit ter bescherming. Maar gaandeweg het leven kan dit ook je gevangenis worden. Er komt een moment dat we ontdekken dat we ons op een plaats bevinden waar we vast zitten. Je weet niet meer hoe je eruit kunt komen.
Iedereen gaat hier anders mee om: de ene uit dit in boosheid of irritatie. De ander verschuilt zich en wacht totdat het vanzelf voorbij gaat. Wat is jouw eerste reactie?In deze stap onderzoeken we wat het is dat jouw levendigheid tegenhoudt. Daarbij passen jullie de in de vorige stap eigengemaakte taal van verbinding toe waardoor je samen tot wezenlijke inzichten komt.
Stap 4
Aandacht, tijdloosheid en zorg, om je essentie naar boven te laten komen.
Een moeilijk en soms emotioneel gesprek vindt dan plaats en dat vraagt moed. Voor ieder stel dat bij mij komt heb ik diep respect en oprechte waardering. Als stel maak je de keuze om pijn toe te laten en te onderzoeken, in plaats van deze te negeren en je aan te passen. Dit doe je in het bijzijn van je partner, wat heel kwetsbaar is. Je neemt je partner mee in jouw wereld, je voelt je gehoord, gezien en gevoeld. Regelmatig zie ik hoe positieve veranderingen plaatsvinden doordat een partner zijn/haar wereld van ‘opgesloten te zijn in de aanpassing’ met de ander deelt. Ze delen dan hun essentie, en levendigheid wordt weer gevoeld.
Deze beweging van overleving/aanpassing naar levendigheid kan alleen plaatsvinden in een klimaat van tijdloosheid waarin er alle aandacht en ruimte is voor wat er wil zijn. Verschillen vormen dan niet meer een probleem maar worden gezien als een verrassing en een aanvulling.
Herken je dit in je relatie en wil je eraan werken? Relatietherapie helpt je er samen uitkomen. Of kom naar een Relatieweekend of doe samen een Relatie-retraite.
